سلام من مدتها بود که دنبال کسي ميگشتم تا برايم از قهرمان گمشده ام بنويسد نامش اشک را از چشمانم سرازير ميکند مدتها ميشود که ديگر به خوابم نميايد هر گاه به عکسش نگاه ميکنم دلم برايش تنگ ميشود همه مرا شادترين دختر مي دانند وتا امروز کسي را به اندازه خودم شاد ترو خوش برخوردتر نديده ام ولي در واقع من از همه غمگين ترم مرتب در تنهايي گريه ميکنم اهل هر فيلم وموسيقي و ...(البته مکانهاي سالم) بودم ولي مدتهاست ديگر دوست دارم در خانه باشم وتنها فکر کنم به خيلي سايتها رفته ام از افرادي چون سيد کميل کمک خواسته ام ولي هيچ کس به ياري ام نيامده حتي حاج احمد هم مرا فراموش کرده .ممنون از وبلاگتون.